Wednesday, January 2, 2013

නෙවෙයි!!!

අපි ඇත්තටම ආදරේ කරනවා නම් මොන කරදරේ ආවත් අපි දුවන්නේ ඒ ආදරය හොයාගෙන.... ඒ ආදරේ කරන කෙනා ළගට... ඒ ආදරේ ඇතුලේ ගුලිවෙන්න... සියක් දහස් වේදනාවන් මුදාහරින්න....ඒ වගේම ඒ ආදරේ කරන කෙනා ළග ගෙනෙන කරදරය දරාගන්න තරම් විභවයක් තියෙන්න වෙනවා... මේ කාලේ ඒ විභවය හුගක් සාධක මත තීරණය වෙනවා.. එයාගේ දක්ෂතාවයන්. දැනුම..එයා සතු ධනය.. සමාජ පසුබිම වගේ දේවල්... මේවා නැති අය මේ කාලේ පැරදුණු මිනිස්සු වෙලා...මේවා නැති අයට ආදරේ කර කර ඉන්නවට වඩා අඩ අඩ ඉන්න සිද්ධ වෙලා තියෙනවා.... අතරින් පතර වාසනාවන්තයෝ ඉන්නත් පුලුවන්....වෙනස් විදියට හිතන මිනිස්සු.

ඒ වුණාට භයානකම දේ තමයි.. අපිට ආදරේ හමුවුණා කියලා හිතලා අපි අපේම මායාවක දැවටෙන එක... මායාවෙන් ටික ටික අවදි වෙන කොට අපි අඩන්න පටන් අරන්... වැඩ අතපසු කරන්න පටන් අරන්....පටන් ගැනුමෙදි අපේම ආදරයක් හදාගෙන අපි ඒකට පොහොර දානවා... ඒත් දෙන ආදරේට ආපස්සට නොලැබෙන කොට අපේ ආදරේ අපිවම ප්‍රශ්න කරන්න ගන්නවා.....


ඇත්තම ආදරේ මුණගැහුණම මීදුමක් වගේ පැතිරෙන්න හිතෙනවා..... හුළගක් වගේ දගලන්න හිතෙනවා.... සමහර වෙලාවට මේ වගෙත් නෙවෙයි ඒක මොනවගේද කියලා කියන්නත් අමාරුයි..දැනිලා තියෙන අය දන්නවා ඇති..


ඔයාව නපුරු මොහොතක් ඇවිත් මගෙන් ඈත් කරන කම් ඔයා ගැනත් මට එහෙම දැනිලා තිබුණා... මම ඒක එහෙම විදිමින් හිටියා...... 



අපි හිතනවා නැතිවුණු හැමදෙයක්ම සදහටම අපේ වෙලා තියෙන්න ඉඩ තිබුණා කියලා.




Loving someoneis like caring for a garden, love it too much 


or too little and it dies

No comments:

Post a Comment