නුඹ හා සිනාසෙන දොඩනා
ඔවුන් මිනිසුන්ය...
මුහුණක් සෙවු මා
ඊර්ෂ්යාවෙ ගැබිණියය...
නුඹේ සතුට ද
නුඹට අපුල ගන්වන
ඊර්ෂ්යාවේ පැමිණිලිය....
මෝහයේ තද අදුර
ගලන්නේ මා තුළය....
ඉදින් ප්රේමය
ඉවස ඉවසා හිදින්නේ
හඩන්නේ ඉවසන්න බැරි තැනය...
නුඹ දමා යන්නට නොහැකි තැනකය...
[ මගේ පපු කුහරය ඇතුලෙන් මට නැවතත් දැනෙන විනාශකාරී හිස්බව පුරවාලිය හැක්කේ මගේ සිරුර මත තෙරපෙන ඔබේ සිරුරේ උණුහුමින් පමණයි... - ලෙටර් ටු ඩී- ප්රේමය පසසනු වස් ]
[ මගේ පපු කුහරය ඇතුලෙන් මට නැවතත් දැනෙන විනාශකාරී හිස්බව පුරවාලිය හැක්කේ මගේ සිරුර මත තෙරපෙන ඔබේ සිරුරේ උණුහුමින් පමණයි... - ලෙටර් ටු ඩී- ප්රේමය පසසනු වස් ]
යනෙන තැන මරුවැල්ය
ReplyDeleteආදරේ ගිනිදැල්ය
ජීවිතය නැතිකල්ය
දැනෙන්නේ තනිකම්ය
සිත් අහස ගැබ්බරද
අත් පසුර හිස්වුනිද
නෙතු කැල්මේ කඳුලැල්ද
ප්රේමය ම මියගොස් ද?
අවට ලොව නොම සිතන්
අතීතය අත හරින්
ප්රේමයේ සුභ දකින්
ජීවිතය කියවපන්..!
ජී...වි....ත...ය....හ්ම්....
ReplyDeleteස්තූතියි බෙදාගත්තට.... !!!