හඳ ප්‍රේමයෙන් අහසේ ගිලිලා තිබුණා...

වළාකුලු දිගඇරෙන රාත්‍රියක තෙත බරිත වෙන්න -හංගන කතාවක් කියන්න දිලිසෙන ඇස් පොරකන හැටි -නලියන ඇස් පිහාටු ගොත ගැහෙන හැටි  ....................

මොහොතින් මොහොත ඇකිලී දිගහැරෙන මගේ හිත හුස්ම ගන්නේ ඒ ඡායාව මතකය..ඇත්තමයි ඒ මතකය හිතෙන් අහකට ඇදලා අරන් මුදාහරිනවා අවකාශයට ඔයාටයි මටයි අනාගතයක් නැත්තං.... අනාගතය ඔයාට විහිලුවක්...අනාගතය මට හීනයක්...

ගෑණු ළමයිට රෝසපාට වෙන්කරලා පිරිමි ළමයිට නිලා පාට වෙනු‍වුණේ ගැහැණියකගේ හිත හැමවෙලේම උණුහුම් නිසාත් පිරිමියෙකුගේ හිත හුගක් වෙලාවට ඝනකම නිසාවත්ද....

ඔන්න ඉතිං ඔයා හිනාවෙනවා...හහ්..මං අඬන් නැහැ...ඒත් නොදන්න මල් පිපුණු -හිරිඟඩු පිපෙන හුළඟක සී සී කඩ පිනි ඇහිරෙන- අහඹු උදෑසනක මගේ හිත වාෂ්පවෙලා හිරු එළියට විසිරිලා ඇදෙනවා....ඔයා දන්නෙවත් නැහැ මං අතරමං‍ වෙන තරමක්..

කලුවර හොයාගෙන ඇරෙන ජනෙල් කවුලුවෙන් අහස පුරා මඟ ඇරුණු දැනීමක් හොයද්දි කඩා වැටුණු තරුවක බර හෑල්ලු කරගෙන ඔයාගේ ඇමතුමක් ලැබෙනවා මගේ හිනයට.....සැහැල්ලුවෙන් වගේ පෙනෙන ගිනිගෙන කඩාවැටෙන ධූමකේතුවෙන් මැවෙන අහසේ ලස්සන ඒ අහසවත් දන්නේ නැතුව ඇති...කලු අහසක කොයිතරම් උල්කාපාත වැස්සත් හඳක් වෙන්න පුලුවන් එකම එක ග්‍රහලෝකයකට විතරයි.මුහුදු කොණින් බැහැලා යන්න පුලුවන් එකම එක ඉරකට විතරයි.

මතකද දවසක් අපි අහසේ ඉදන් හඳට තියෙන දුරයි මුහුදේ ඉදන් හඳට තියෙන දුරයි මැන්නා....ඒත් ඒ වෙනකොටත් හඳ ප්‍රේමයෙන් අහසේ ගිලිලා තිබුණා...