මල් පෙති තැන තැන පිපී...

වළාකුලක්!

පාවෙලා යනවාවාවාවාවාවා ඈඈඈතට...එපා එපා එපා!

ඔ‍හොම නවතින්න..කෝ මං දැක්කම ඔය මූණේ ඇදුනු හිනාව.දැන් ඒ හිනාව ඇදෙන්නේ මොබයිල් ස්ක්‍රීන් එක දැක්කමද...ආහ් ආහ් ආහ්.....................මගේ ඔලුව...මං කැරකෙනවද ලෝකේ මගේ වටේ කැරකෙනවද..මං ඔයා වටේ කැරකෙනවද...නැත්තං මං මගේ වටේ කැරකි කැරකි ඔයා වටේ කැරකෙනවද..

මට නිදහසේ ඉන්න ඕන..ඇවිත් ඔයාව ‍මගෙන් අරන් යන්න.ඇයි අදුනන්නේ නැහැ වගේ යන්නේ..ඔහොම පොඩ්ඩක් ඉන්න..ඇයි ඔයාට මතක නැද්ද..ආදරෙයි කියලා අල්ල පුරා ලියපු හැටි.එදා ඉදලා මගේ අල්ලෙ රේඛා වෙනස් වුණා...මේ බලන්න ඒවා තවමත් නලියනවා..

ඈඈඈ මොකද්ද...දුර වැඩියි මට ඇහෙන් න්නෑ...

වළාකුල ඔයා පැතිරෙන්නේ අ‍හ‍සේ තමයි..හුළග මට අයිති නැහැ.

මට තටු ඕනේ නැහැ..ඔයා අහසේ ඉන්න ලස්සනට...මට ඒ ලස්සන බල බල ඉන්න..
.මම හොදයි..එත් ඔයා‍ මගේ ඇතුලේ ගැටගහපු නහර තමයි රිදෙන්නේ....

අර බලන්න අර තරුව..ඒක ඔයා දිහා බලාගෙන ඉන්නවා..එයා නිසා නේද ඔයා සද්ද නැත්තේ..හොරා....හොරා හොරා...ඒත් ඔයා වෙනදා වගේ නෙවෙයි..අද වෙනස සදාකාලිකයි වගේ...එහෙනම් ඔයා යන්න....ආලෝකය වෙතට...සංසාර උරුමය වෙතට...නිම්හිම් හොයාගෙන...

මා ඉතින් යන්න යනවා......මට අරන් යන්න ඇත්තේ ඔබේ නිහඩ බව විතරයි...හහ් හහ් හාහ්..මට පිට උගුරෙත් ගියා..ඌයි

ඔබට සුභ ගමන් වළාකුල‍‍ ..මේ මල් පෙති හැමදාම වළාකුළු හොයාගෙන අහස දිහාවට පිපේවි!

  “දේදුන්නක් ලොකුම ලොකු සුදුම සුදු වළාකුළක් උඩට නැගලා කකුල් දෙක පද්ද පද්ද සිරි නරඹද්දී ලිස්සා වැටී තැන තැන පිපී ඇත”